14 maja ‒ 23 sierpnia 2015. Muzeum Architektury we Wrocławiu, ul. Bernardynska 5. Ekspozycja obejmuje kilkadziesiąt wielkoformatowych zdjęć pozwalających prześledzić historię architektury paryskich pracowni oraz ich zmieniającą się na przełomie dziesięcioleci funkcję, zależną od statusu społecznego artysty i jego własnego wyboru. Atelier nie zawsze było bowiem miejscem pracy, jego komfort zmieniał się w zależności od czasów i popytu. Pierwsze atelier, służące głównie akademickim malarzom żyjącym z zamówień publicznych i prywatnych, powstały w latach 1830-1880 i usytuowane były w okolicach Vavin i ulicy Vaugirard, aż do Montparnasse, a na prawym brzegu Sekwany na obrzeżach placu Pigalle. Bogato i wygodnie urządzone były wizytówką artysty, mającą na celu wzbudzenie zaufania i szacunku potencjalnego zleceniodawcy. W latach 1880-1915 pracownie artystów zajmują już znaczna część dzielnicy Montparnasse, coraz większą popularnością cieszy się również wzgórze Montmartre. Powstałe wtedy atelier to już jednak bardziej miejsca towarzyskich spotkań i debat o sztuce niż pracy. Impresjoniści wychodzą ze swoimi obrazami w plener, malują w kawiarniach i publicznych parkach, wszędzie tam, gdzie mogą być blisko życia codziennego mieszkańców Paryża. Więcej: muzeum.ma.wroc.pl
Poradowska-Werszler Ewa Maria ‒ Malarstwo materią
21 maja ‒ 12 czerwca 2015. Wernisaż: 21 maja 2015, godz.17. Galeria Sztuki Na Nankiera Wrocław, pl. Biskupa Nankiera 5-7. Prace powstały z runa owczego, prastarą techniką filcowania na mokro. O artystce. Więcej: Foto.
Kutylak Ewa ‒ Wiatr
16-26 maja 2015. Wernisaż: 16 maja 2015, godz. 18. Galeria M, Wrocław, ul. Jatki. Ewa Kutylak jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Uprawia grafikę warsztatową, posługując się klasycznymi technikami graficznymi: mezzotintą, suchą igłą, akwafortą, miedziorytem. Zajmuje się również projektowaniem graficznym, fotografią. Najlepiej zacząć od tego, że się nie wie. Usiąść nad miedzianą matrycą. Niech nie będzie czysta. Trochę zarysowań, zmatowienia – trochę historii. Dobrze jest posłuchać o czym mówi ten kawałek miedzi. Nawet jeżeli w głowie już układa się jakaś historia. W trakcie pracy pozwalam rozwijać się historii, myśli w kierunku, w którym chce rozwinąć się idea i pomysł. To odbywa się trochę poza mną. Wolność. Praca nad matrycą to dla mnie wolność mimo ograniczeń. Ograniczeń koloru, techniki – które stawiam sobie sama. Bo pewna powściągliwość też jest potrzebna. Czerń i biel dają również wolność odbiorcy. Bo przecież dla niego tak naprawdę powstają prace. Dla widza. Dla drugiego człowieka ‒ E. Kutylak.
Nitka-Nikt Yolanta i in. ‒ Ludowe inspiracje
16 maja ‒ 30 sierpnia 2015. Wernisaż: 16 maja 2015, godz. 18. Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu, ul. Traugutta 111/113. Inspirowane sztuką ludową prace Kasi Kmity, Yolanty Nitki-Nikt (praca powyżej: kolaż z wycinanką Janiny Jaksiny) nawiązują do wzorów łowickich i kurpiowskich oraz monidła Ewy Martyniszyn. Więcej prac.
Ogorzelec Ludwika ‒ Przejścia. Krystalizacja przestrzeni
16 maja – 30 września 2015. Wernisaż: 16 maja 2015, godz. 18. Wrocław, Przejście Sukiennicze. Wernisaż poprowadzi Elżbieta Łubowicz ‒ krytyk sztuki. Artystka ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1978-1983), dyplom w pracowni rzeźby prof. Leona Podsiadłego. Studia kontynuowała we Francji, w L'Ecole Nationale Superieure Des Beaux Arts w Paryżu (1985-1987), w pracowni artysty rzeźbiarza Césara. Prace Ludwiki Ogorzelec. Więcej zdjęć: kk_artwroc.
Cybińska Krystyna ‒ Konteksty
9-23 maja 2015, mia ART GALLERY, Wrocław, ul. Świętego Mikołaja 61-62. Profesor Krystyna Cybińska została uhonorowana Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Krystyna Cybińska – artystka, legenda ceramiki, profesor Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. W tym roku obchodzi 60-lecie pracy artystycznej. W galerii prezentowane są wysublimowane formy ceramiczne – ich estetyczną maestrię uwypuklają ekspozycyjne zestawienia, relacje kształtów, ich proporcji, wzajemnych napięć. Obejrzymy rzadko pokazywane lub zupełnie nowe dzieła sztuki ceramicznej – efekty współdziałania talentu, wyobraźni, nowatorskich idei, konsekwencji, wieloletniego doświadczenia i wiedzy – formy naczyniowe: małe i wielkie, misy, butle, formy organiczne, wazony, amfory i ogrodowe rzeźby, dopełniane kolorem i strukturą szkliw. Profesor Cybińska stworzyła niepowtarzalny styl, wyznaczyła nowe kierunki kolejnym pokoleniom ceramików, udowadniając, że ceramika ma, oprócz użytkowej, również niezwykle artystyczną, ulotną i wyjątkowo poetyczną stronę. Współorganizator wystawy: Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Na zdjęciu: prof. K. Cybińska i prof. P. Kielan w Sali Rycerskiej podczas wystawy.
Ostoja-Ostaszewski Marek ‒ Malarstwo
17 kwietnia – 22 maja 2015. BWA Jelenia Góra, ul. Długa 1. Wystawa uświetnia obchody 70-lecia urodzin artysty. W sztuce pragnę wyrazić piękno metafizyczne. Sposób, w jaki je przedstawiam, jest wyrazem wewnętrznej konieczności. Ten niewyrażalny imperatyw towarzyszy mi od wczesnego dzieciństwa jak daleki czysty ton pradawnej muzyki, jak nie całkiem zatarte wspomnienie dawno temu utraconej, świetlistej, pełnej koloru praojczyzny i jaśniejących istot – M. Ostoja-Ostaszewski. Więcej prac.
Wroński Tadeusz ‒ Malarstwo
16-26 maja 2015. Wernisaż: 16 maja 2015, godz. 20. Galeria M Odwach. Wrocław, ul. Świdnicka 38a. Wystawa w ramach obchodów Nocy Muzeów. Dla Tadeusza Wrońskiego ważne było malować tak, aby było czuć atmosferę zamkniętą w obrazie. Mocna kompozycja i wewnętrzna architektura obrazu, gęsta faktura farby i widoczny, pewny gest malarski, jednak przede wszystkim praca kolorem (można dostrzec fascynację Wrońskiego kapistami) to główne atrybuty jego prac. Cykle Wojenka czy Pax to reperkusje lat wojennych, Muzycy i Cyrkowcy to z całą pewnością przywoływanie przeżyć z dzieciństwa, lecz większość z zachowanych czy aktualnie dostępnych płócien świetnie wytrzymała próbę czasu, a ich interpretacje mogą być dzisiaj szersze i bardziej uniwersalne – Maria Dziedziniewicz. Więcej prac.
Szczepaniak Krystyna i Chabielski Michał ‒ Odlot
16 maja ‒ 4 lipca 2015. Wernisaż wystawy z koncertem: 16 maja 2015, godz. 17. Galeria Versus, Wrocław, ul. św. Mikołaja 54/55. Krystyna Szczepaniak zajmuje się malarstwem, rysunkiem, projektowaniem graficznym i ilustracją. Absolwentka poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Michał Chabielski otrzymał dyplom na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu i Arteterapii na Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Zajmuje się land artem, rzeźbą i rysunkiem. Tworzy prace inspirowane obserwacjami ludzi i przyrody. Ilustruje tomiki poezji oraz artykuły do czasopism. Jego sztuka to związek doskonałego warsztatu oraz bardzo wnikliwej i czasami prześmiewczej obserwacji otaczającego świata, przez co bardzo często jego dzieła wzbudzają uśmiech czy radość. Więcej prac.
Nikifor Krynicki Epifaniusz (1895-1968) i Edward Dwurnik ‒ Łemkowskie Jeruzalem
28 maja ‒ 5 lipca 2015. Wernisaż: 28 maja 2015, godz. 17. Muzeum Miejskie Wrocławia, Pałac Królewski. Wrocław, ul. Kazimierza Wielkiego 35. Prezentowane są prace artystów tj.: Stefan Telepa, Grzegorz Szwiertnia, Natalia Hładyk, Joanna Zemanek, Jerzy Dobrzański, Mateusz Budzyński, Serhij Petluk, Mychajło Barabasz, Tereza Barabasz, Tetiana Skoromna, Danyło Mowczan, Mychajło Kołodko czy Ołeksij Choroszko, skupionych w projekcie: Łemkowskie Jeruzalem ‒ Notatnik ze świata, a także oryginalne dzieła Nikifora i Edwarda Dwurnika. Wystawa poświęcona jest Nikiforowi, właściwie Epifaniuszowi Drowniakowi – malarzowi prymitywiście łemkowskiego pochodzenia. W maju 2015 mija 120 lat od daty urodzenia artysty. Epifan był niezwykle płodnym twórcą – jest autorem blisko 40 tysięcy dzieł. Tworzył też swoistego rodzaju notatniki, notesiki, modlitewniki, w których na skrawkach papieru powstawały portrety, wille, cerkwie – jego święty świat. Cały czas notował z kronikarską wręcz dokładnością tworząc dokument czasu, w którym przyszło mu żyć. Stąd też podtytuł wystawy: Notatnik ze świata czyli cząstkowy zapis myśli, słów, widzianych gdzieś lub wymyślonych obrazów. Łemkowskie Jeruzalem skupia artystów, dla których Łemkowszczyzna jest tożsama lub bliska z różnych powodów. Uczestnicy tego projektu odwołując się do kultury łemkowskiej w rezultacie tworzą nową przestrzeń wizualną dla swojej sztuki w odniesieniu do tradycji przodków. Miasta Nikifora są puste, rytmicznie określone przez pejzaż architektoniczny, miasta Dwurnika tętnią życiem, wypełnione ludźmi, zwierzętami i stworami fantastycznymi. Dwurnik stara się opisywać rzeczywistość pozornie obiektywnie – rejestrując przejawy życia małych miasteczek i dużych miast. Komentarz nigdy dosłowny często tkwi w szczegółach: drobnej, zagubionej postaci, podpisie, emblemacie, rysunku na murze domu. Malarstwo Dwurnika trzeba umieć odczytać poprzez umiejętne, wielopoziomowe patrzenie. Podobnie jak u Nikifora, analizując szczegóły dostrzegamy charakter, istotę, wnikamy w tkankę tego malarstwa. W samotnych pejzażach Nikifora widać dystans do rzeczywistości, pozbawionej ludzkiej obecności. Pomimo dwurnikowych tłumów tam także możemy dostrzec podobny dystans choć osiągnięty za pomocą zupełnie innych środków ‒ Paulina Zarębska.
Język geometrii – Półwiecze przemian
16 maja – 16 sierpnia 2015. Wernisaż: 16 maja 2015, godz. 16. Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, ul. Kopernika 1. Wystawa jest prezentacją sztuki nurtu geometrycznego od lat 60. XX w. do dziś. Otwierają ją dzieła nestora tego kierunku Henryka Stażewskiego i młodszych od niego o pokolenie twórców: Wojciecha Fangora, Stanisława Fijałkowskiego i Kajetana Sosnowskiego, a zamykają prace artystów młodszej generacji – trzydziestolatków, kontynuujących tradycje swoich artystycznych antenatów. Wystawa ukazuje przemiany, jakim ulegał prezentowany nurt poszukiwań twórczych w ciągu minionego pół wieku. Stanowi jego podsumowanie. Kurator: dr Bożena Kowalska. Praca: Anna Trochim Wspomnienie, fragm., 2013. Więcej: elektrownia.art.pl.
Leszczyńska-Szlachcic E. i Grudzień A. – Cross one's mind
14-21 maja 2015. Galeria Neon, Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. Wrocław, ul. Traugutta 21. Wernisaż: 14 maja 2015, godz. 16. Elżbieta Leszczyńska-Szlachcic – absolwentka ASP we Wrocławiu, na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, dyplom (2010). Obecnie asystentka w pracowni Rzeźby prowadzonej przez prof. Grażynę Jaskierską-Albrzykowską. Artystycznie najbliższa jest jej estetyka minimal artu. Punktem wyjścia dla prac malarskich jest architektoniczna specyfika przestrzeni. Adam Grudzień – absolwent ASP we Wrocławiu, na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, dyplom (2013). W latach 2011-2013 był kuratorem Galerii MD_S. Obecnie doktorant w pracowni rzeźby u prof. Grażyny Jaskierskiej-Albrzykowskiej. Interesuje się rzeźbą, malarstwem, akwarystyką i hodowlą dziwnych myśli. Cross – dośrodkowanie, krzyż, krzyżak, rozgniewany, skrzyżowanie; mind – głowa, intelekt, inteligencja, mentalność, myśl. Cross one's mind – idea lub myśl pojawia się mimowolnie. Zazwyczaj myślimy o niej krótko, potem ją zapominamy. Praca: A. Grudzień, część instalacji.
Cedrzyńska Beata ‒ Zderzenia
9 maja – 9 czerwca 2015. Galeria Sztuki Współczesnej Pionova. Gdańsk Stare Miasto, ul. Olejarna 2. Artystka uzyskała dyplom na gdańskiej ASP na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Obecnie jest wykładowcą rysunku i malarstwa w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Gdańsku. Dorota Grubba-Thiede: Obcując z obrazami Beaty Cedrzyńskiej doznaje się wrażenia mocowania: nas z obrazem, obrazu z nami. Ponieważ są ogromne, mogłyby być totalne, jednak ich ezoteryczne rozproszenie, mgławicowość (potencjalnie) monolitowych struktur, łagodzi napór, zamienia w relację wzajemnego przymierzania, na podobieństwo spotkania z natarczywym wiatrem, który choć przylega, dotyka – nie przewraca. Więcej: pionova.net.
Bez recepty – Abstrakcyjna dawka koloru
17 maja – 6 czerwca 2015. Wernisaż: 16 maja 2015, godz. 20. Galeria Sztuki Socato, Wrocław, pl. Solny 11. Wystawa zbiorowa intensywnych abstrakcji geometrycznych. Dla spragnionych mocnych wrażeń, dla potrzebujących pozytywnej energii. Duża dawka koloru w geometrycznym wydaniu. Bez recepty, bez ograniczeń – bez skutków ubocznych. Artyści: Karolina Balcer, Katarzyna Fydrych, Małgorzata Jastrzębska, Małgorzata Kosiec (praca Red Track powyżej), Karina Koziej, Magdalena Snarska, Artur Trojanowski.
Orłowska Anna – Niewidzialność. Studium przypadku
16 maja – 7 czerwca 2015. Wernisaż: 16 maja 2015, godz. 21. ZPAF Gallery, Kraków, św. Tomasza 24. Artystka ukończyła Fotografię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (2011) oraz w Instytucie Twórczej Fotografii na Uniwersytecie Śląskim w Opawie (2013). Laureatka stypendium Photo Global w School of Visual Arts w Nowym Jorku (2013). O niewidzialności: Kiedy Michel Foucault odkopywał kościec współczesnej koncepcji władzy, wskazując na figurę panopticonu jako tę, która ją organizuje, nie pisał jeszcze o współczesnym nam uzależnieniu od wzroku, od pola widzenia przekraczającego niemal dowolny horyzont. Wskazywał jednakże bezbłędnie zmianę w hierarchii patrzenia, jaka za sprawą postępu i racjonalizacji się dokonywała. Ludzie ‒ z tych, którzy widzieli niewiele ze swoich jaskiń ‒ od momentu prometejskiego buntu zmieniali się w coraz szybszym tempie w tych, którzy mogą patrzeć z góry, powoli zajmując miejsce zarezerwowane dotychczas dla bogów. Ci ostatni w toku tego procesu wkrótce mieli okazać się zbędni ‒ Jakub Śwircz. Więcej: zpafgallery.pl.
LL Natalia – Fotografia/instalacja/obiekt/video
8 maja – 3 czerwca 2015. Galeria BWA. Kielce, ul. Kapitulna 2. Wystawa najważniejszych dzieł wybitnej i jednej z najbardziej znanych w świecie polskiej Artystki. Więcej: bwakielce.art.pl. Twórczość Natalii LL.
Damian-Speruda Beata – Każda praca ręczna jest sztuką
9 maja – 5 lipca 2015. Galeria BB. Kraków, ul. Garbarska 24. Artystka studiowała na Wydziale Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Dyplom w pracowni prof. Zbigniewa Horbowego oraz prof. Małgorzaty Dajewskiej. Aneks z malarstwa w pracowni prof. Aleksandra Dymitrowicza. Zajmuje się szkłem unikatowym i użytkowym.
8. Festiwal Wysokich Temperatur – Nie ma sztuki bez ognia
19-21 czerwca 2015. Wrocław. Festiwal Wysokich Temperatur jest organizowany przez Akademię Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, Wydział Malarstwa i Rzeźby, Wydział Ceramiki i Szkła, Związek Polskich Artystów Plastyków Oddział Wrocławski, współpraca Stowarzyszenie Wspierania Młodych Artystów Grawiton. FWT jest jedyną w Polsce otwartą imprezą artystyczną, podczas której artyści z całego świata dzielą się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi pasjonatami sztuki na gorąco, pokazując publiczności swoją pracę in statu nascendi. Wszystkie wydarzenia w ramach festiwalu są dla uczestników bezpłatne. Więcej: festiwalwysokichtemperatur.pl.
Wieczorek Piotr – Stos sztuki. Finał Teatru Scenografii
12 maja 2015, godz. 18. Wrocław, ul. Folwarczna, wjazd od ul. Kochanowskiego. Więcej o artyście: Piotr Wieczorek. Szczegóły akcji artystycznej – Zaproszenie.
Jarodzki Paweł ‒ Na lewo
8 maja ‒ 6 czerwca 2015. Wernisaż: 8 maja 2015, godz. 19. Galeria Arttrakt. Wrocław, ul. Ofiar Oświęcimskich 1/1. Paweł Jarodzki - malarz, grafik, rysownik, autor komiksów; zajmuje się też poezją i sztuką wideo. Obecnie jako profesor prowadzi pracownię multimediów na Wydziale Malarstwa i Rzeźby w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Jest też kuratorem BWA Awangarda we Wrocławiu. W latach 1979-1984 studiował na Wydziale Malarstwa, Rzeźby i Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu; dyplom uzyskał w 1984 roku w pracowni malarstwa doc. Konrada Jarodzkiego i doc. Leszka Kaćmy. Na początku lat 80. XX wieku wraz z przyjaciółmi z pracowni doc. Konrada Jarodzkiego i doc. Leszka Kaćmy zaczął wydawać fanzinowy magazyn, który nazwali LuXus. Podczas pracy nad magazynem artyści zawiązali grupę artystyczną LuXus. Jej najbardziej aktywny okres przypadł na lata 1984-1988. W 2014 roku nakładem wydawnictwa Korporacja Ha!art ukazała się książka artysty Kompletna historia wszechświata ze szczególnym uwzględnieniem Polski. Wystawa jest pokazem wieloelementowej instalacji malarskiej i rysunkowej. Zbiór prezentowanych obiektów jest rodzajem obrazkowej opowieści. Tworzy narrację, którą można odczytywać na różnych poziomach, a sugerowany w tytule kierunek jej oglądania jest tylko jednym z możliwych. Różnorodność prezentowanych obiektów i ich zagęszczenie nawiązują stylistycznie do dawnych kolekcji tworzonych intuicyjnie i z potrzeby serca, a nie według jakiegoś na zimno wykalkulowanego systemu. Ten rodzaj komunikatu w dobie internetu wydaje się być bardziej naturalny i uaktualniony. Obecnie jesteśmy uwolnieni od liniowego śledzenia historii i zdobywania wiedzy. Nie musimy już zaczynać na górze z lewej i kończyć na dole po prawej stronie. Zbiór, tworząc na ścianach galerii rodzaj chmury, swoim zewnętrznym kształtem tylko sugeruje kierunek zwiedzania. Jednocześnie ten sugerowany kierunek jest rodzajem buntu i zaprzeczenia wobec przypisanego naszej kulturze porządku, którego wyrazem jest, chociażby, nasz sposób czytania i pisania. Pójście pod prąd utartym zwyczajom może okazać się ożywcze oraz pozwoli odkryć wiele niespodziewanych i ciekawych wątków ‒ Paweł Jarodzki.
