Pochwała niekonsekwencji

3-20 kwietnia 2012. Galeria Miejska, Wrocław, ul. Kiełbaśnicza 28.

Artyści
Maciej Albrzykowski, Grażyna Jaskierska, Eugeniusz Minciel, Urszula Wilk

Rasa chwiejnych i miękkich, rasa niekonsekwentnych, tych właśnie, którzy z łatwością jedzą na obiad kotlety, ale dla których zarżnięcie kury jest wyczynem absolutnie niewykonalnym; którzy nie chcą zachowywać się nielojalnie wobec ustaw państwowych, ale nie piszą donosów do tajnej policji; którzy udają się również na wojnę, ale w sytuacji beznadziejnej raczej idą do niewoli, niż giną na pozycji utrzymanej do końca; którzy cenią prawdomówność, ale bynajmniej nie mówią znajomemu malarzowi, że namalował kicz, lecz przeciwnie - wypowiadają niepewnym głosem pochwały, w które nie bardzo wierzą; słowem rasa ludzi niekonsekwentnych jest nadal źródłem nadziei na to, iż -  być może - gatunek ludzki zdoła się jeszcze utrzymać przy życiu. Jest to bowiem ta sama rasa, z której część wierzy w Boga i w wyższość zbawienia wiecznego nad dobrem doczesnym, a jednak nie domaga się przywrócenia stosów dla heretyków; z której inna część nie wierzy w Boga i akceptuje rewolucyjne środki przemian społecznych, ale odrzuca sposoby działania, które wydają się sprzyjać takim przemianom, o ile sposoby te przeczą jawnie pewnej tradycji moralnej, w której zostali wychowani. Innymi słowy, konsekwencja zupełna jest identyczna z praktycznym fanatyzmem, niekonsekwencja jest źródłem.

Pochwała niekonsekwencji - Leszek Kołakowski
Pisma rozproszone z lat 1955-1968, wyd. II Londyn, 2002.

Więcej: foto z wernisażu