wyszukiwanie zaawansowane

Kulesza Maria – Szkło unikatowe

Aleksandrowicz Monika – Zbiory rozmyte

Rozpondek K.: Pamięci M. Kasperskiego

Pawlikowska Halina (1931-2013)

Halina Pawlikowska urodziła się 13 czerwca 1931 roku w Klewaniu na Wołyniu, zmarła w 1913 roku. W latach 1951-1957 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu na Wydziale Szkła.

Po dyplomie z zakresu szkła artystycznego (1957) zatrudniona na Studium Grafiki w Katedrze Grafiki i Rysunku jako asystentka – najbliższy współpracownik prof. Stanisława Dawskiego i wykładowcy technik graficznych – Stanisława Wojewódzkiego. Osobowość artystyczna tych pedagogów i ich długoletnia konsekwentna działalność stworzyła podstawy programowe i organizacyjne dalszego rozwoju wrocławskiej szkoły graficznej.

W latach 1970-1975 była kierownikiem Katedry Grafiki na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby. W roku 1990, po przewodzie II stopnia uzyskała stanowisko profesora nadzwyczajnego, w 1995 tytuł profesora, a w 1997 nominację na stanowisko profesora zwyczajnego i nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne z okazji 40-lecia pracy.

Wybitna twórczyni wrocławskiej szkoły grafiki warsztatowej.



O artystce

Barbara Baworowska - Halina Pawlikowska, Grafika

Przez czterdzieści już lat Halina Pawlikowska uprawia grafikę, choć wcale tego robić nie chciała. Kiedy w 1951 roku rozpoczynała studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu pragnęła zostać rzeźbiarką. Jednakże pedagodzy uznali ten pomysł za niedorzeczny. Drobna postać studentki nie rokowała dobrze na wykształcenie siłaczki, wykuwającej w kamieniu proletariusza z bicepsami. 

Już we wczesnych kompozycjach Pawlikowska uzyskuje efekt charakterystyczny dla tzw. realizmu graficznego, który podobnie jak malarstwo materii, jest wyrazem silnej w latach pięćdziesiątych tendencji do dystansowania się sztuki wobec świata zewnętrznego i bezpośredniej przedmiotowości. Rzeczywistość, którą artystka utrwala w swoich grafikach nie jest identyczna z naturalnym wyglądem pejzażu, budowli czy człowieka. Rzeczywistość ta, choć czytelna, roztapia się w głębokich czerniach tła, w rozbłyskach bieli przestrzennie organizowanych kształtów, w zawiłościach logicznych gry światła i cieni.

Katalog monograficzny Halina Pawlikowska, Grafika, Muzeum Narodowe, ASP Wrocław, 1999

 

Nicole Naskow - Pamięci Haliny Pawlikowskiej

Halinka uczyła nas patrzeć na otaczające zjawiska, na które trzeba patrzeć jak na przesłanie, któremu wystarczy tylko nadać indywidualny charakter. Nie szczędziła tylko porad technicznych. Była warsztatowcem niezwykłej klasy, która potrafiła wypowiedzieć się jako grafik w każdej technice i dlatego jej twórczość wzbudza tak wielkie zainteresowanie nie tylko u koneserów. Profesor Pawlikowska potrafiła, jak rzadko kto, przekazać swoją niezwykłą wrażliwość tak swobodnie w tej najtrudniejszej ze sztuk, jaką jest grafika z wirtuozerią arcymistrza. Jest ona samą grafiką - nieodgadniona jak czerń, której tylko wielcy potrafią nadać barwę.

 

Więcej: Pamięci Haliny Pawlikowskiej