Beksiński Zdzisław (1929-2005) – Antyfotografia II
9 lipca – 31 sierpnia 2015. Wernisaż: 9 lipca 2015, godz. 19. Centrum Kultury Zamek, Wrocław, pl. Świętojański 1. 90 zdjęć Zdzisława Beksińskiego z lat 50. XX wieku, okresu w którym Beksiński intensywnie eksperymentował na polu fotografii i do dzisiaj uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej odkrywczych fotografików tamtych czasów. To właśnie fotografia byłą dziedziną sztuki, od której Beksiński rozpoczął swoją artystyczną podróż. Beksiński był jednym z prekursorów fotografii kreacyjnej, w niej tylko widząc przyszłość fotografii. Uważał, że w tej dziedzinie sztuki panuje kryzys, który można przezwyciężyć, zrywając z tradycyjną fotografią albo tworząc fotomontaże. Fotografika tradycjonalistyczna? Chyba szkoda papieru na to, by udowadniać kompletną jałowość wszelkich dalszych poszukiwań w tej dziedzinie. To są już na pewno drzwi zamknięte – pisał Beksiński w manifeście artystycznym Kryzys w fotografii i jak go przezwyciężyć. Zdjęcia Beksińskiego cechuje innowacyjne podejście, kreatywność i wysoki poziom. Niekwestionowane artystyczne walory spowodowały, że Beksiński do dziś uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej odkrywczych fotografików lat 50. Wykonane wówczas zdjęcia świadczą o skłonności Beksińskiego do silnych zniekształceń figury ludzkiej i do poszukiwań czysto estetycznych, abstrakcyjnych, które rozwinęły się w jego późniejszej twórczości. Na początku lat 60. Beksiński uznał, że fotografia nie pozwala na pełne oddanie jego wizji estetycznych, zarzucił ją i zajął się rysunkiem. Więcej: Zdzisław Beksiński.
Letki Lucyna – Malarstwo
24 czerwca – 24 lipca 2015. Galeria Sztuki Współczesnej Krystyny Kowalskiej. Wrocław, Jatki 12. Jest w obrazach Lucyny Letki coś nieuchwytnego, co wymyka się słowom. Jak coup de foudre, mgnienie bardziej niż zapamiętanie. Widok ludzi na wieczornej ulicy, z której zostaje najsilniejsze wspomnienie lśniących od lamp czy wilgoci trotuarów, biesiadnicy przy stole, o twarzach zamazanych od niepamięci i zbyt jaskrawego światła, taniec, z którego został tylko ruch, jak ruch pędzla, który usiłuje go przywołać. Przywołane – to właściwie określenie dla tych plam, pasm, rozlewisk koloru, które układają się w przypomnienia: chwil i ludzi. Ludzie na obrazach doświadczają swojej obecności, może bliskości, może cieszą się nią. Chwile – chwile są jak westchnienia, bo to malarstwo nastroju, nawrotów myśli, żywiołu koloru, nawet jeśli obraz utrzymany jest w rytmie monochromu. Są te obrazy jak nieostra fotografia, pospieszny szkic, rozwiane wiatrem detal i dotyk, ekspresja i zatrzymanie. To świat, w którym gubi się czas i poczucie czasu, w którym trwa święto spotykań i spotkań, rytm tańca, spaceru, unoszenia kieliszka z winem, intensywności rozmów odczuwanych w napięciu między postaciami i unoszących się w mgle, oparach, rozmarzeniach barw. Niemy film o tym, że życie jest piękne – Zofia Gebhard. Więcej: foto.
Grochocki Łukasz Witold – Światostwory
30 czerwca – 12 lipca 2015. Galeria 022, Dom Artysty Plastyka Warszawa, Mazowiecka 11a. Wernisaż: 30 czerwca 2015, godz. 18. Przez ostanie 15 lat rozwijam wykreowany świat, który nazywam Ognistą Fontanną. Dla tego świata opracowałem język oparty na unikalnym alfabecie i systemie ideogramów. Stworzyłem kompletny cykl mityczny z panteonem bogów, duchów, bohaterów oraz świętych miejsc. Tworzę obrazy, obiekty/książki i obiekty przestrzenne. Moje prace, w ściśle skomponowanej formie opartej na systematyce geometrycznej, zawierają oryginalny zapis treści przy użyciu mojej własnej typografii. Dzieła powstają na bazie ciągle tworzącego się języka w sposób przypominający gry liczb przypadkowych. Tworzywem moich prac są materiały, które istniały w starożytnej tradycji skrybów jak na przykład własnoręcznie skonstruowane księgi z papirusowymi stronami i pisane przygotowanymi tuszami, obłożone drewnianymi okładkami – Ł.W. Grochocki.
Górka Wojciech – Radość malowania
24 czerwca - 27 sierpnia 2015. Klub Muzyki i Literatury, Wrocław, pl. Kościuszki 10. Wystawa akwareli Wojciecha Górki jest swoistym komentarzem do tego, co artysta spotkał do tej pory w trakcie swojej ziemskiej wędrówki, wyrazem podziwu dla natury i dzieł ludzkich, przejawem fascynacji miejscem i chwilą. Folder wystawy.
Fangor Wojciech – Wspomnienie teraźniejszości
30 czerwca – 13 września 2015. Muzeum Narodowe we Wrocławiu, pl. Powstańców Warszawy 5. Obejrzymy obrazy opartowskie, najbardziej znane i kojarzone z twórczością artysty (1958-1974), portret Einsteina (powyżej, 1948) oraz szkic do słynnego obrazu Matka Koreanka (1950). Wśród wystawionych dzieł znajdą się także prace powstałe na emigracji, głównie w Stanach Zjednoczonych, będące reakcją artysty na wizualną kulturę mediów elektronicznych (obrazy telewizyjne) oraz dominującą politykę korporacyjną (Wodzowie Indian). Także martwe natury i portrety z lat 90. Ostatni cykl obrazów, malowany od 2005, ma charakter palimpsestu, jest jednocześnie nakładaniem dzisiejszych interpretacji na dawne szkice i rysunki, ale także sięganiem do dawnych postaw zarysowanych w osobistej historii artysty, warstw własnej tektoniki, które dzisiaj są uobecniane – są wspomnieniem dawnych teraźniejszości.
Hilscher Hubert (1924-1999) – Plakaty
25 czerwca – 20 września 2015. Muzeum Plakatu w Wilanowie. Warszawa, ul. St. Kostki Potockiego 10/16. Hubert Hilscher studiował na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (1949-1955). Dyplom uzyskał w pracowni prof. Tadeusz Kulisiewicza. Należał do grona najbardziej prominentnych grafików projektowych, których twórczość nadała kształt polskiej plastyce nowoczesnej. Jednocześnie w środowisku uzyskał wysoką pozycję autorytetu, zarówno w sensie moralnym, jak i artystycznym. Był autorem około 300 plakatów, głównie do wystaw i imprez muzycznych. Więcej: postermuseum.pl.
Cybińska Krystyna ‒ 60-lecie pracy artystycznej
27 czerwca 2015, godz. 15. Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Krystyna Cybińska – artystka, legenda ceramiki wrocławskiej, profesor Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu – będzie gościem kolejnej edycji Plejada artystów współczesnych. Obejrzymy prace artystki na wystawie Polska sztuka współczesna oraz film z monograficznej wystawy prof. Cybińskiej Wyrobisko, Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, 2012. Więcej prac: Konteksty.
Dzikie pola – Historia awangardowego Wrocławia
19 czerwca – 13 września 2015. Warszawa, Galeria Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki. Warszawa, pl. Małachowskiego 3. Wystawa – Dzikie Pola – prezentuje dzieła sztuki, filmy, fotografie dokumentalne i obiekty oraz rejestracje dźwiękowe: około 500 obiektów z dziedziny sztuk wizualnych, architektury, urbanistyki, teatru, filmu, designu, życia codziennego we Wrocławiu od lat 60. po współczesność. Foto. Więcej: info o wystawie.
Harlender Marcin i Ślany Radosław – Czwarty wymiar kreski
26 czerwca – 6 sierpnia 2015. Galeria Miejska we Wrocławiu, ul. Kiełbaśnicza 28. Czwarty wymiar kreski – prace Harlandera i Ślanego zebrane pod wspólnym mianownikiem, jaki wyznaczyła kreska – jeden z najistotniejszych aspektów rysunku, malarstwa oraz sztuki w ogóle. Mimo podążania przez Harlandera i Ślanego skrajnie odmiennymi życiowymi drogami, ich prace łączy fundamentalne podobieństwo w wadze przypisywanej kresce/linii i jej relacjom z trójwymiarem oraz sferą duchową. Marcin Harlender to twórca działający na uboczu wrocławskiego środowiska artystycznego. Od lat konsekwentnie szuka własnego miejsca we współczesnej sztuce, radykalnie prezentując swoje przemyślenia z zakresu filozofii i historii sztuki przy pomocy farby i pędzla, a także performansów, instalacji oraz happeningów. Artystyczne poczynania Marcina Harlendera bardziej przypominają działalność malarzy wyklętych rodem z paryskiej cyganerii niż grzecznych plastyków drugiej dekady XXI wieku. Prezentowane są obiekty malarskie z pogranicza abstrakcji i figuracji. Twórczość Harlandera wyróżnia to, że poprzez zestawienie kolorów i form potrafi wykrzesać nowe wartości z przedmiotów, które od wielu lat niczemu nie służą. Intencja malarza wiąże się z chęcią pokazania wpływu obrazu na otoczenie, stąd też artysta rzadko wykorzystuje tradycyjne podłoża. Do malowania swoich znaków używa fragmentów mebli, kartonów, banerów, szuflad, desek do prasowania i wielu innych starych lub niepotrzebnych przedmiotów, często ubarwiając je farbą, również wyłowioną ze śmietniska. Obrazy Harlendera, powstające za sprawą prostych środków, nadają tytułowej kresce wielowymiarowość, a ściślej czwórwymiarowość, czyli długość, szerokość, przestrzeń i charakter wydobywany z niewidzialnego (w ramach doświadczeń mistycznych i metafizycznych). Więcej prac.
Mielniczyk Anna ‒ Podobać się
26 czerwca – 26 sierpnia 2015. Wernisaż: 26 czerwca 2015, godz. 18. Miejska Biblioteka Publiczna im. Jana Pawła II w Opolu, ul. Minorytów 4. Anna Mielniczyk.
Panoptikum ‒ Rzeczy osobliwe
28 czerwca – 30 lipca 2015. Wernisaż: 28 czerwca 2015, godz. 14. Muzeum Powozów Galowice. Galowice, ul. Leśna 5. Wystawa prezentuje różne i często odległe postawy twórcze młodych malarzy i rzeźbiarzy, związanych z Akademią Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Artyści ZPAP: Marlena Promna, Piotr Saul, Tomasz Niedziółka oraz Marta Szymczakowska, Karolina Szymanowska, Andrzej Rafałowicz, Bartosz Radziszewski, Joanna Pałys, Piotr Olejarz, Kamil Moskowczenko, Marcin Michalak, Wojciech Małek, Weronika Lucińska, Kasper Lecnim (Minciel), Mariusz Kosiba, Radosław Keler, Joanna Kaucz, Janusz Jasiński, Jarosław Grulkowski, Karol Babicz. Jest to więc zbiór rzeczy osobliwych: od płaskich po trójwymiarowe, od statycznych po ruchome. Czy widz odnajdzie tu wartości bliskie jego osobistej wizji świata? Które z prac wywołają w nim emocje, a które pozostawią obojętnym? Warto się o tym przekonać.
Karavan Dani – Esencja miejsca
27 czerwca – 20 września 2015. Wernisaż: 26 czerwca 2015, godz. 18. Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków, Rynek Główny 25. Dani Karavan, światowej sławy izraelski rzeźbiarz, jest jednym z twórców nowej kategorii dzieł nazwaną site specific, powstających w ścisłym powiązaniu z kontekstem danego miejsca, często tak idealnie wtopionym w krajobraz, że wydają się jego integralną częścią. Jest autorem tak znanych dzieł jak pomnik Brygady Negev (1963-1968) czy pomnik Waltera Benjamina w Portbou (1994). Tworzone przez artystę prace site specific powstają zawsze z myślą o konkretnej lokalizacji – urbanistycznej, plenerowej bądź galeryjno-muzealnej. W realizacjach Karavan często wykorzystuje para-architektoniczne formy i skalę, prowokując widza do przemieszczania się w obrębie dzieła. Ekspozycja przybliży twórczość artysty poprzez prezentacje licznych filmów, zdjęć, szkiców i modeli. Widzowie będę mogli zapoznać się z tak wybitnymi realizacjami jak Ma’alot w Kolonii (2011), plac Kikar Levana w Tel Awiwie (1977-1988) czy też zrealizowana w Norymberdze Droga Praw Człowieka (1989-1993). Szczególnym rysem wystawy będą odniesienia Karavana do jego znajomości z Tadeuszem Kantorem. Specjalnie na krakowską ekspozycję powstaje instalacja w hołdzie dla Kantora. Dani Karavan: Nauczyłem się rozróżniać formy i doświadczenia, chodząc boso po piasku: miękkie/twarde, okrągłe/kanciaste, ciepłe/zimne, mokre/suche. Odciśnięte w piasku ślady stóp były moimi pierwszymi płaskorzeźbami, pierwszymi rzeźbami, jakie stworzyłem. Wiecznie zmieniające kształt wydmy były moim pierwszym założeniem rzeźbiarskim – odczytywałem godzinę, mierząc długość cienia, jaki na nie rzucałem.
Brach Stanisław ‒ Miodem płynące
26 czerwca ‒ 31 lipca 2015. Biuro Wystaw Artystycznych. Ostrowiec Świętokrzyski, ul. Siennieńska 54. Stanisław Brach ‒ absolwent Technikum Ceramicznego w Łysej Górze oraz Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom w pracowni prof. Mariana Koniecznego, 2000). Kieruje Pracownią Ceramiki na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Projekt multimedialny Bracha Dwie Przestrzenie jest wyrazem zainteresowania krakowskiego artysty szeroko pojętą problematyką ekologii i ochrony środowiska. Artystę zafascynowała społeczność pszczół, która jest przykładem niezwykle harmonijnej organizacji społecznej w świecie przyrody. Wystawa opowiada o pszczołach, ich hodowli i niebezpieczeństwie ich zagłady. Artysta wykonał w swojej krakowskiej pracowni oraz w zakładach porcelany w Ćmielowie serię negatywowych odlewów pszczelich plastrów miodu. Ukazał dwa światy – część odlewów o regularnych kształtach i idealnej geometrii reprezentuje kulturę pszczelej społeczności i jest apoteozą porządku. Druga część – powykręcane, nieregularne, zniszczone kształty ukażą chaos, który zagraża człowiekowi, jeśli szybko nie powstrzymamy pszczelej degradacji. Porcelana jest szlachetnym, ale kruchym materiałem, podobnie jak równowaga ekosystemu. Ceramice towarzyszą rzeczywiste i designerskie obiekty, instalacje i film video. Więcej: brach.art.pl.
Kostka Edward ‒ Malarstwo
10 lutego ‒ 22 czerwca 2015, z czego obrazy olejne będą eksponowane do września. Sala koncertowa Klubu Muzyki i Literatury. Wrocław, pl. Kościuszki 10. Edward Kostka urodził się w Mikołowie (1935) ‒ artysta obchodzi jubileusz 80-lecia. Dyplom: 1959, ASP Wrocław. Pracownie prof. Marii i Stanisława Dawskich oraz Stanisława Pękalskiego. Członek ZPAP od 1959. Uprawia malarstwo, rysunek, grafikę warsztatową i użytkową. W latach 1960-1973 autor licznych realizacji malarstwa ściennego, 1973-1994 naczelny grafik Wydawnictwa Ossolineum. W dorobku opracowania graficzne wielu książek i ponad 600 okładek i obwolut. Od 1996 uczestnik międzynarodowych plenerów. Wystawiał w kraju i za granicą. Zdjęcia prac. Poprzednia wystawa.
Ratman Gilad – Four Works
14 czerwca – 28 sierpnia 2015. Trafostacja Sztuki. Szczecin, ul. Świętego Ducha 4. Artysta urodził się w Hajfie w 1975 roku i studiował w Akademii Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych Besaleel w Jerozolimie oraz na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. W 2013 roku reprezentował Izrael w pawilonie tego kraju na 55. Biennale Sztuki w Wenecji. Zaprezentował wówczas wielowymiarową instalację The Workshop z gatunku site-specific. Ratman został uhonorowany m.in. nagrodą Anslema Kiefera, przyznawaną przez Wolf Foudation (2011), wyróżnieniem dla młodego artysty przez izraelskie Ministerstwo Kultury oraz nagrodą Givon. Four Works to pierwsza tak rozbudowana wystawa monograficzna Gilada Ratmana w Europie. Praca: G. Ratman, Multipillory, kadr z filmu, 2010. Więcej: trafo.org.
Hecker Zvi – Stronice Księgi
19 czerwca – 27 września 2015. Wernisaż: 18 czerwca 2015, godz. 18. Muzeum Architektury we Wrocławiu, ul. Bernardyńska 5. Wystawa zrealizowana w ramach jubileuszu 50 lat Muzeum Architektury we Wrocławiu. Zvi Tadeusz Hecker urodził się w 1931 roku w Krakowie, lata wojny spędził w Samarkandzie. Edukację architektoniczną rozpoczął na Wydziale Architektury Akademii Górniczej w Krakowie. W 1950 roku wyemigrował wraz z rodziną do Izraela, gdzie kontynuował studia na Uniwersytecie Technologicznym Technion w Hajfie. W 1960 roku, po uzyskaniu dyplomu i odbyciu służby wojskowej, wspólnie z przyjacielem ze studiów Eldarem Sharonem oraz swoim nauczycielem i mentorem Alfredem Neumannem, otworzył studio architektoniczne, a już po kilku latach rozpoczął samodzielną zawodową drogę. Wielokrotnie reprezentował Izrael na Biennale Architektury w Wenecji. Wykładał na uczelniach w Europie i Ameryce. Do dziś pozostaje zawodowo związany z Berlinem i Tel Awiwem. Jest autorem i współautorem publikacji poświęconych współczesnej architekturze. Dla Heckera architektura nie zaczyna i nie kończy się wraz z budynkiem. Pozostaje w stanie ciągłości, podlegając nieustannym metamorfozom. Wystawa poświęcona jego dziełu prezentuje sugestywny obraz takiego procesu tworzenia, a jednocześnie ukazuje zbiór wyjątkowych projektów i budynków powstałych w jego wyniku. Więcej: ma.wroc.pl.
Trzybulska Barbara ‒ Podróżowanie w przestrzeni | Travelling in space
19-29 czerwca 2015. Wernisaż: 19 czerwca 2015, godz. 19. Galeria M. Wrocław, Jatki 10. Barbara Trzybulska – artystka ceramik. Studiowała w latach 1990-1995 na Wydziale Ceramiki i Szkła w pracowni profesor Krystyny Cybińskiej na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Mieszka i tworzy w Ciepłowodach. Prezentowane będą obiekty i kolaże ceramiczne artystki, które stanowią artystyczną refleksję na temat poezji Małgorzaty Południak. Kolaże Baśki Trzybulskiej są odrębną opowieścią. Odpowiedzią na snujące się w moich wierszach pytania, stwierdzenia, uczucia, które nazwała, zanim się pojawiły. Podróżowanie w przestrzeni. Ulepione obrazy zaledwie dotykają wspomnień, kształtują melancholię, zahaczają o harmonię, naturę, modyfikują czas. Kształtują drogę artystki, która dąży do prostoty, logicznych rozwiązań, rozszerzając narrację o podróż w głąb siebie. To niezwykły moment, w którym autorefleksja staje się niepełnym wizerunkiem myśli. Wciela emocje w detale, odgryza światu, dlatego zapamiętujemy obrazy jako własne. Pogłębiamy je, odwołujemy się do symboliki, a przede wszystkim do samodzielnego myślenia, co jest konsekwencją działania, zetknięcia treści wypływających z wierszy, by epicko wejść w glinę i poradzić sobie z tym, co nas nurtuje. Baśka daje odbiorcy możliwość, krok po kroku, na ujawnienie dojrzewających intelektualnie obrazów ‒ Małgorzata Południak, fragm. artykułu Ślady, kwartalnik sZAFa, nr 54.
Brzegowy Andrzej – Ego
19 czerwca – 7 lipca 2015. Galeria Sztuki Współczesnej, Przemyśl, ul. Kościuszki 3. Studia w latach 1987-1992 na Wydziale Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi. Dyplom w pracowni grafiki prof. Andrzeja Bartczaka, aneks w pracowni malarstwa prof. Juliusza Narzyńskiego. Obecnie pracuje na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu, gdzie prowadzi zajęcia z grafiki i rysunku. Zajmuje się rysunkiem, grafiką, rzeźbą i malarstwem. Pisze także krótkie utwory literackie. Z obecnego punktu widzenia, najbardziej pociągająca dla mnie jest taka forma grafiki – rozumianej jako nieortodoksyjna – wchodzącej w relację, czy to z zastanym przedmiotem, czy też z konkretną i niepowtarzalną przestrzenią. W takich przypadkach grafika, mająca za sobą wielowiekową tradycję, jest rodzajem działania oferującego ogromne możliwości przekazu, mającego znamiona współczesności, a także dającego (ciągle) przewagę nad techniką cyfrową, coraz częściej zastępującą tradycyjne techniki graficzne– Andrzej Brzegowy, fragment autoreferatu przygotowanego do przewodu habilitacyjnego. Praca: Bez tytułu, 2012, rapidograf, tusz, 70 x 100 cm. Więcej: bwaprzemysl.pl.
Kulon Stanisław – Świadectwo 1939-1946
15 czerwca – 15 lipca 2015. Wernisaż: 15 czerwca 2015, godz. 18. Civitas Christiana, Galeria Kuźnicza, Wrocław, ul. Kuźnicza 11-13. Stanisław Kulon to wybitny polski rzeźbiarz, emerytowany profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Miał szczęście do wielkich mistrzów na swojej drodze. W zakopiańskim Liceum Technik Plastycznych trafił na prof. Antoniego Kenara. Podczas studiów w warszawskiej ASP jego mistrzami byli prof. Marian Wnuk i prof. Ludwika Nitschowa. Był po studiach asystentem pani profesor, potem profesorem rzeźby w ASP. Profesor Kulon nazywany jest nierzadko współczesnym Witem Stwoszem. Jest rzeźbiarzem tworzącym w drewnie i swoją twórczością dokumentującym także dziejowe doświadczenia Polaków oraz własne. Cykl 33 reliefowanych, barwionych sosnowych tablic jest przejmującą artystyczną opowieścią o ludzkim jednostkowym wymiarze doświadczania historii. Wraz z rodziną kilkuletni Stanisław Kulon został wywieziony na Ural. Tam zmarli jego rodzice i troje rodzeństwa. Poprzez sowieckie domy dziecka, tułaczkę wrócił do Polski. Część jego twórczości jest świadectwem o ówczesnych doświadczeniach. Ich zapis ma charakter uniwersalny. Więcej: Trzeba dać świadectwo. Kurator wystawy: prof. A.M. Zyśko.
Ratajczak-Kurowicka Joanna – Kiedy ciało staje się promieniem
17 czerwca – 8 lipca 2015. Wernisaż: 18 czerwca 2015, godz. 18. Galeria Sztuki w Legnicy, Legnica, pl. Katedralny 1/1. Praca: Obudzone światło V, olej na płótnie, 110 x 130 cm, 2008. Więcej: prace i o artystce.
