Kulpa Katarzyna - DoM
Wystawa czynna: 7 października - 1 listopada 2011. Centrum Kultury ZAMEK, Wrocław, pl. Świętojański 1. Wernisaż wystawy - 7 października 2011, godz. 19.
Artystka jest członkiem ZPAP
Katarzyny Kulpy Listy niewysłane - recenzja
Wystawa prac Katarzyny Kulpy to cykl kilkudziesięciu płócien, które powstały w okresie od czerwca do września 2011 roku. Ich wspólną cechą, widoczną natychmiast, jest kształt, który organizuje przestrzeń malarską cyklu „DoM”. Kontury przedstawień podpowiadają tropy interpretacyjne: otwarta koperta, sylwetka uproszczonego domu znanego z dziecięcych wprawek plastycznych, tablica obrazu ołtarzowego z włoskiego Trecenta. W pierwiastkach sztuki włoskich mistrzów przełomu XIII i XIV w. należałoby szukać pewnego, także technicznego punktu wyjścia, jako że obrazy malowane są przede wszystkim temperą (choć pojawiają się akryle, oleje, kolaż, emulsje, z którymi Kulpa chętnie eksperymentuje). Stanowią również wynik zapatrzenia kultury zachodniej na wschód, na wiecznotrwałe ikony. Z kolei motyw domu wprowadza mikroświat, w którym funkcjonuje każdy z nas. Pod jego dachem kłębią się emocje w całej swojej rozpiętości. Warstwa symboliczna obrazów Kulpy budowana jest formą, kolorem, figuracją, znakiem. Ten znak, przywołujący natychmiastowe skojarzenia z matematyką, poprzez multiplikacje i rytmizacje staje się ornamentem. Ciągi zer oznaczających zarówno pustkę, brak, nicość, ale i neutralność, bierność, podobnie jak krzyżyki, plusy, kreski, strzałki tworzą dynamiczne ciągi lub siatki pokrywające przestrzeń malarską obrazów, na podobieństwo welonu zasłaniają intymność naszej prywatności lub wskazują kierunek krwioobiegu życia. Jednocześnie obrazy te są przepełnione emocjami. Czytelne teksty pojawiające się na niektórych płótnach wytyczają kolejne ścieżki interpretacyjne. Te malarskie listy mają swojego adresata, choć pozostaną na blejtramie... Przy bogatych immanentnych narracjach kompozycje Kulpy mają jednocześnie szlachetną cechę syntetyczności pejzaży, które tym samym budują. Nawiązanie do twórczości artystów Grupy Wrocławskiej: Alfonsa Mazurkiewicza, a zwłaszcza Józefa Hałasa wydaje się oczywiste. W bardzo ciekawy sposób Kulpa wytycza własne „Drogi”. Trójkąt z kompozycji olejnych i gwaszowych Hałasa znalazł swe miejsce w zwieńczeniu struktury obrazu: raz na podstawie kwadratu, innym razem na wydłużonym do proporcji kolumny prostokącie. Materię malarską prac Kulpy wzbogacają zabiegi fakturalne: znaki wyciskane w grubej warstwie emulsji, ścinki rzeczywistości wklejone wedle reguł kolażu, reliefowo traktowane płaszczyzny niektórych obrazów intensyfikują ich zawartość. Także barwy przyciągają wzrok: ultramaryna z ciepłym różem, turkus skontrastowany z wrzosowym fioletem, żółć, która w zestawieniu z czernią niemal się złoci. Te kompozycje mają charakter prawdziwie onirycznych opowieści: są w nich fragmenty rozpoznawalnego świata, jakieś postaci na poły bajkowe, motyw dłoni przywodzących na myśl tradycje malarstwa religijnego, scenografia ze snu, którą próbuje porządkować najczystsza abstrakcja - matematyka - świetna w regułach działań, bezsilna wobec logiki życia.
Tekst: Anita Wincecjusz-Patyna
