Kopystyński Stanisław (1893-1969)

Artysta i pedagog − absolwent Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych z pracowni Jacka Malczewskiego (1912-1914) oraz Stanisława Dębickiego (1917-1924). Z prof. Eugeniuszem Geppertem założył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, obecnie Akademię Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. Założył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. W uznaniu zasług pedagogicznych i osiągnięć artystycznych szkoła nosi jego imię. Artysta tworzył portrety martwe natury i pejzaże w technice olejnej i akwarelowej. Mniej znane są jego prace graficzne inspirowane mitologią, Biblią i architekturą sakralną Południowo-Wschodniej Polski. Liczne prace artysty znajdują się w kolekcjach muzealnych w kraju i za granicą.

W ostatnich latach życia prof. Kopystyński zdecydowanie kładł szpachelką na płótno grube barwne, rozwibrowane plamy farby, by patrzący sam dokonał ich syntezy. To nie wybieg formalny czy schlebianie oczekiwaniom estetycznym odbiorcy. Raczej pracowite i świadome dochodzenie do zamierzonego rezultatu. Wstępną fazą tego procesu były akwarelowe szkice. Te, które mają formę skończoną, można traktować − niezależnie od powstałych w oparciu o nie prac olejnych − jako w pełni wartościowe. Lekkość ujęcia tematu i pogodny koloryt akwarel zdradzają ten sam rodzaj wrażliwości artysty na otaczające piękno co prace olejne − Krzysztof Szczerbiński.

Pełny tekst

Autoportret w czapce, drzeworyt, 1967

Wystawa: Fascynacje łagodne, 2015