Chwałczyk Jan (1924-2018)
Urodził się w 1924 roku w Krośnie. W latach 1946-1951 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) we Wrocławiu. Dyplom w Pracowni prof. Eugeniusza Gepperta. Awangardowy malarz, rzeźbiarz, konceptualista, twórca przestrzennych instalacji, autor wystaw i publikacji mail-art'u, organizator życia artystycznego. Członek Grupy Wrocławskiej.
Artysta otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006) oraz został uhonorowany Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis podczas uroczystości 23 listopada 2011 w auli Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu z udziałem Prorektora Akademii Sztuk Pięknych prof. Piotra Kielana, wręczonym przez Wicewojewodzinę Dolnośląską Ilonę Antoniszyn-Klik.
Głównym tworzywem sztuki Chwałczyka jest światło, a tematem szczególne relacje światła i przestrzeni. Od 1968 w cyklach przestrzennych kompozycji Portrety i Autoportrety światła wywoływał efekty zwielokrotnionego odbicia światła i cienia, mieszając formy materialne z iluzją. Przekreślając granice między nauką a sztuką, tworzył artystyczne ekwiwalenty optycznych pojęć i naukowych teorii. Uzyskiwał efekty wizualne zbliżone do op-artu. W podejmowanych od 1971 akcjach poruszał problem wpływu sztuki na życie jednostki i społeczeństwa. W latach 1972-1977 prowadził we Wrocławiu Galerię Sztuki Informacji Kreatywnej. Najbardziej znane prace: Portret przestrzenny addytywny (1967), Portret sztuki (1972), Reproduktor światła L (1977).
Reproduktor barw czerwieni, 2004, metal, akryl, 83 x 83 x 20 cm, fot. K. Kuzborska
Żona: prof. Wanda Gołkowska-Chwałczyk
Więcej o artyście na stronach:
