Rosołowicz Jerzy (1928-1982)

Urodzony w 1928 roku Winnikach koło Lwowa, zmarł w 1982 roku we Wrocławiu.

Studia we wrocławskiej PWSSP (obecnie ASP) pod kierunkiem Emila Krchy (1948-1950), następnie na Wydziale Architektury Wnętrz w pracowni Władysława Winczego (1950-1953). Od 1959 roku członek ZPAP. W latach 1972-1973 pracował na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby ASP we Wrocławiu.

Od 1961 roku należał do Grupy Wrocławskiej, do 1964 był jej przewodniczącym. Uczestniczył w wystawach organizowanych w ramach Sympozjów Złotego Grona w Zielonej Górze (od 1963), Plenerach Koszalińskich w Osiekach (od 1964), Biennale Form Przestrzennych (od 1965), Sympozjum Wrocław '70. Od 1967 był związany z Galerią Pod Moną Lizą.

W 1972 roku przystąpił do akcji NET (której celem była wymiana idei artystycznych pomiędzy twórcami z całego świata).Tuż po studiach malował kompozycje metaforyczne, inspirowane sztuką Paula Klee i Joana Miró. Należą do nich delikatne, liryczne akwarele w rodzaju Sielanki (1957) i dwóch wersji Gołębnika (1958). Tylko niektóre prace z tego okresu utrzymane były w bardziej dramatycznym, ekspresyjnym tonie (Nieśmiertelniki).

Na przełomie 1957 i 1958 roku zaczął tworzyć pierwsze obrazy fakturowe - mieszając farbę olejną z gipsem. Jednym z najwcześniejszych przykładów tego typu jest praca Łódź Charona (1958) - niezwykle skondensowana, mocna w wyrazie, stanowiąca jeden z ciekawszych przejawów polskiego malarstwa materii. Kolejne próby, bardziej uporządkowane kompozycyjnie, składają się na cykl Układy form (od 1958). Następne realizacje, powstałe z wykorzystaniem masy plastycznej, utrzymane są w odmiennej manierze - wizja artystyczna zostaje poddana znacznie ostrzejszym intelektualnym rygorom (Seria olimpijska, 1960-1963).

Rosołowicz nawiązywał do tradycji awangardy łódzkiej, między innymi do idei Władysława Strzemińskiego. Poszukiwał uniwersalnej formuły obrazu. Intrygowała go natura, przeciwstawiał ją kulturze. Teksty: "Teoria funkcji formy" (1962), "O działaniu neutralnym" (1967), "Próba odpowiedzi na pytanie, co to jest świadome działanie neutralne" (1971).

Dojrzała twórczość artysty jest niezwykle zwarta, konsekwentna, logiczna. Zarówno prace zrealizowane, jak pozostające w konceptualnym, pojęciowym zarysie (Neutrdrom, 1967; Kreatorium Kolumny Stalagnatowej - Millenium, 1970) łączy wspólna idea. Interesującym przykładem jest Neutrdrom - pomyślany jako miejsce do działania neutralnego.

Rosołowicz uprawiał też eksperymentalną fotografię i film, a ich prezentacje łączył z wystąpieniami o charakterze happeningowym (Fotoneutronikon, będący fotograficzną dokumentacją działania Neutronikonu, 1971; Kineutronikon, 1975). Jest również autorem opowiadania Kula, opublikowanego w 1965 roku.

Artysta był uhonorowany m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1970), Nagrodą Miasta Wrocławia (1971), Odznaką Budowniczy Wrocławia (1974).

Źródło: culture.pl - Małgorzata Kitowska-Łysiak